Οι άνθρωποι με παρακαλούσαν να μείνω στο Evans’ Mills και τελικά συμφώνησα να μείνω μαζί τους, για έναν τουλάχιστον χρόνο. Είχα αρραβωνιαστεί μια νεαρή κυρία και παντρευτήκαμε στο Whitestown τον Οκτώβρη του 1824.
Μία ή δύο μέρες μετά το γάμο μας, επέστρεψα στο Evans’ Mills για να κανονίσω να μεταφερθούν τα έπιπλά μας εκεί. Της είπα πως θα γυρνούσα σε μια εβδομάδα.
Το προηγούμενο φθινόπωρο, είχα κηρύξει κάποιες φορές σε ένα μέρος που λεγόταν Perch River , βορειοδυτικά του Evans’ Mills. Σκόπευα να επιστρέψω για τη σύζυγό μου στα μέσα της εβδομάδας, αλλά ήλθε ένας αγγελιοφόρος από το Perch River και είπε ότι υπήρχε μια αναζωπύρωση, που προχωρούσε αργά ανάμεσα στους ανθρώπους από τότε που κήρυξα εκεί και με παρακάλεσε να πάω και να κηρύξω, τουλάχιστον για μια ακόμα φορά. Πήγα τελικά εκεί την Τρίτη το βράδυ, αλλά βρήκα τόσο μεγάλο ενδιαφέρον, ώστε έμεινα και κήρυξα την Τετάρτη και την Πέμπτη, επίσης. Τελικά, εγκατέλειψα την ιδέα να επιστρέψω στη σύζυγό μου εκείνη την εβδομάδα και συνέχισα να κηρύττω εκεί γύρω.
Η αναζωπύρωση σύντομα εξαπλώθηκε προς την κατεύθυνση του Brownville, ενός μεγάλου χωριού αρκετά μίλια νοτιοδυτικά. Έπειτα από παρότρυνση της εκκλησίας εκεί, πήγα στο Brownville για τον χειμώνα, γράφοντας στη σύζυγό μου ότι λόγω των περιστάσεων θα έπρεπε να καθυστερήσω να πάω να την φέρω, έως ότου ο Θεός άνοιγε τον δρόμο.
Ο Θεός κινούταν στο Brownville, αλλά η εκκλησία βρισκόταν σε τέτοια κατάσταση που ήταν δύσκολο να την κάνω να εμπλακεί. Η συμπεριφορά της ηγεσίας ήταν, κατά περιόδους, ένα πραγματικό εμπόδιο στην αναζωπύρωση. Ήταν πολύ απογοητευτικό και υπήρχαν πολλά εμπόδια που έπρεπε να υπερνικήσω. Κάποιες φορές, διαπίστωνα ότι ο πάστορας και η σύζυγός του, έμεναν μακριά από τις συναθροίσεις, για να παρευρεθούν σε κάποια γιορτή κάπου στην πόλη.
Έμενα με έναν πρεσβύτερο της εκκλησίας, που ήταν ένας από τους πιο στενούς φίλους του πάστορα. Μια μέρα τον συνάντησα στο χολ και μου είπε, “κ. Finney, τι θα σκεφτόσασταν για κάποιον άνθρωπο που προσευχόταν επί εβδομάδες για Άγιο Πνεύμα, χωρίς αποτέλεσμα;” Απάντησα ότι θα σκεφτόμουν πως προσευχόταν με λάθος κίνητρα. “Αλλά, ποια είναι τα σωστά κίνητρα;” ρώτησε. “Αν θέλει να είναι χαρούμενος, είναι αυτό λάθος κίνητρο;” Απάντησα, “Κι ο σατανάς θα μπορούσε να προσευχηθεί με ένα τέτοιο κίνητρο σαν και αυτό.” Ανέφερα έπειτα τα λόγια του Ψαλμωδού: “Θέλω διδάξει εις τους παραβάτας τας οδούς σου· και αμαρτωλοί θέλουσιν επιστρέφει εις σε.” Επισήμανα: “Ο Ψαλμωδός δεν προσευχήθηκε για Άγιο Πνεύμα ώστε να είναι χαρούμενος, αλλά ώστε να μπορεί να είναι χρήσιμος, ώστε αμαρτωλοί να στρέφονται στο Χριστό.” Αφού το είπα αυτό, βγήκα έξω κι εκείνος επέστρεψε στο δωμάτιό του.
Έμεινα έξω μέχρι την ώρα του γεύματος και μόλις επέστρεψα, είπε πως είχε μια εξομολόγηση να κάνει: “κ. Finney, σας οφείλω μία συγνώμη. Ήμουν θυμωμένος με εκείνο που μου είπατε και πρέπει να ομολογήσω ότι ήλπιζα να μην σας ξαναδώ ποτέ. Αυτό που μου είπατε με έλεγξε γιατί, είδα ότι δεν είχα ποτέ πραγματικά αναγεννηθεί και ότι ποτέ δεν είχα κανένα υψηλό κίνητρο, παρά μονάχα μια εγωιστική επιθυμία για την δική μου ευτυχία. Όταν φύγατε από το σπίτι, προσευχήθηκα στον Θεό να πάρει τη ζωή μου. Δεν μπορούσα να αντέξω, να γνωρίζει ο κόσμος πόσο είχα αυταπατηθεί . Είμαι στενός φίλος του πάστορα, ωστόσο είδα ότι πάντοτε ήμουν ένας αυταπατώμενος υποκριτής. Δεν μπορούσα να το αντέξω και θέλησα να πεθάνω.” Ωστόσο, είχε πραγματικά συντριφτεί μπροστά στον Θεό κι από κείνη τη στιγμή και μετά έγινε ένας καινούριος άνθρωπος. Νωρίς την άνοιξη του 1825, έφυγα από το Brownville με το άλογό και το αμαξάκι μου για να πάω να φέρω τη σύζυγό μου. Ήμουν απών επί έξι μήνες από το γάμο μας και, εξαιτίας των ταχυδρομείων, σπάνια μπορέσαμε να ανταλλάξουμε γράμματα. Οδηγούσα περίπου δεκαπέντε μίλια, αλλά οι δρόμοι ήταν πολύ ολισθηροί. Διαπίστωσα ότι το άλογό μου χρειαζόταν καινούρια πέταλα. Σταμάτησα στο Le Rayville, ένα μικρό χωριό τρία μίλια νότια από το Evans’ Mills. Ενώ το άλογό μου πεταλωνόταν, οι άνθρωποι ανακάλυψαν ότι ήμουν εκεί και επέμειναν ότι έπρεπε να κηρύξω στη μία η ώρα στη σχολική αίθουσα.
Δέχτηκα και όταν ήρθε η ώρα, ο χώρος ήταν κατάμεστος. Όσο κήρυττα, το Πνεύμα του Θεού κατέβηκε με μεγάλη δύναμη. Η έκχυση ήταν τόσο δυναμική, που συμφώνησα να περάσω τη νύχτα εκεί και να κηρύξω ξανά το βράδυ. Αλλά το χρίσμα αυξήθηκε περισσότερο και περισσότερο, ώστε το βράδυ ανήγγειλα ότι θα γινόταν άλλη μια συνάθροιση το πρωί και το πρωί ανήγγειλα ότι θα γινόταν ακόμη μία το βράδυ. Σύντομα, μπορούσα να καταλάβω ότι δεν θα κατάφερνα να φέρω τη σύζυγό μου. Ρώτησα έναν από τους ανθρώπους εκεί, εάν θα μπορούσε να πάρει το άλογο και το αμαξάκι μου και να μου φέρει τη σύζυγό μου. Έτσι κι έκανε κι εγώ συνέχισα να κηρύττω από μέρα σε μέρα και από νύχτα σε νύχτα – και υπήρξε μια δυναμική αναζωπύρωση.
Ενώ βρισκόμουν στο Brownville, ο Θεός μου έδειξε με έναν εντελώς απροσδόκητο τρόπο, πως επρόκειτο να εκχύσει το Πνεύμα Του στο Gouverneur και ότι έπρεπε να πάω εκεί και να κηρύξω. Δεν γνώριζα απολύτως τίποτα για το μέρος εκείνο, εκτός από το ότι είχαν εναντιωθεί πάρα πολύ στην αναζωπύρωση στο Antwerp, ένα χρόνο νωρίτερα. Δεν είχα ιδέα πώς ή γιατί το Πνεύμα του Θεού μου το κατέστησε τόσο σαφές. Αλλά φάνηκε, πως ήταν μια άμεση αποκάλυψη από τον Θεό. Στην προσευχή, μου φανερώθηκε ξεκάθαρα ότι έπρεπε να πάω και να κηρύξω στο Gouverneur και ότι ο Θεός θα εξέχεε το Πνεύμα Του εκεί.
Σύντομα κατόπιν, συνάντησα ένα από τα μέλη της εκκλησίας του Gouverneur, το οποίο διέσχιζε το Brownville. Του είπα τι ο Θεός μου είχε αποκαλύψει. Με κοίταξε επίμονα σαν να ήμουν τρελός. Αλλά τον παρότρυνα να πάει στο μέρος του και να πει στους χριστιανούς εκεί ό,τι του είχα πει – ώστε να προετοιμαστούν για την έκχυση του Αγίου Πνεύματος. Μου είπε ότι υπήρχαν δύο εκκλησίες στο Gouverneur, που βρίσκονταν κοντά η μία στην άλλη – και ότι οι Βαπτιστές είχαν έναν πάστορα, αλλά οι Πρεσβυτεριανοί δεν είχαν κανέναν.
Αργότερα, όταν ξέσπασε η αναζωπύρωση στο Gouverneur και προσέλκυσε πολλή προσοχή, οι Βαπτιστές άρχισαν να αντιτάσσονται. Μιλούσαν ενάντια σ' αυτήν και προσπάθησαν να την σταματήσουν, με όποιον τρόπο μπορούσαν. Αυτό, ενθάρρυνε μια ομάδα νεαρών να ενωθεί μαζί τους, ειδικά για να εναντιωθούν στην αναζωπύρωση. Η Βαπτιστική εκκλησία, ασκούσε αρκετή επιρροή και η στάση που υιοθέτησαν επιδείνωσε πολύ την κατάσταση και τους έδωσε ένα πολύ πικρό πλεονέκτημα. Εκείνοι οι νεαροί φαινόταν πως στέκονταν ακριβώς εκεί, εμποδίζοντας την αναζωπύρωση.
Ο αδελφός Nash κι εγώ αποφασίσαμε ότι αυτή η παρεμπόδιση έπρεπε να υπερνικηθεί μέσω τη προσευχής. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος. Αποφασίσαμε να προσευχόμαστε, έως ότου θα υπερισχύαμε μετά του Θεού – έως ότου Εκείνος θα μας διαβεβαίωνε ότι καμία δύναμη στην κόλαση ή στη γη θα μπορούσε να σταματήσει την αναζωπύρωση.
Έκανα το κήρυγμα κι ο αδελφός Nash δόθηκε σχεδόν αδιάλειπτα στην προσευχή. Την ερχόμενη Κυριακή, συναντηθήκαμε στις πέντε η ώρα στην εκκλησία για προσευχή. Ο τόπος ήταν γεμάτος. Προς το τέλος της συνάθροισης, ο αδελφός Nash, σηκώθηκε και μίλησε στην ομάδα των νεαρών που είχαν ενωθεί μαζί για να αντιταχθούν στην αναζωπύρωση. Νομίζω πως βρίσκονταν όλοι εκεί και κάθισαν για να συσπειρωθούν ενάντια στο Πνεύμα του Θεού. Ήταν τόσο σημαντικό γι αυτούς, να χλευάζουν στην κυριολεξία ό,τι άκουγαν, όμως ο καθένας μπορούσε να δει πόσο ξεροκέφαλοι είχαν γίνει.
Ο αδελφός Nash, τους μίλησε με έναν πολύ έντονο τρόπο και τους επεσήμανε την ενοχή και τον κίνδυνο του δρόμου που ακολουθούσαν. Προς το τέλος, άναψε από θυμό και τους είπε, “Θυμηθείτε τα λόγια μου, νεαροί! Ο Θεός θα χαλάσει τις τάξεις σας σε λιγότερο από μια εβδομάδα, είτε στρέφοντας κάποιους από εσάς προς Αυτόν, είτε στέλνοντας κάποιους από εσάς στην κόλαση. Θα το κάνει αυτό σίγουρα, όσο σίγουρο είναι πως ο Κύριος είναι ο Θεός μου!” Κατέβασε το χέρι του με δύναμη επάνω στο στασίδι που βρισκόταν μπροστά του, προκαλώντας δυνατό τράνταγμα. Κάθισε αμέσως, έσκυψε το κεφάλι του και βόγκηξε με πόνο.
Στην αίθουσα επικρατούσε νεκρική σιγή και οι περισσότεροι άνθρωποι είχαν σκυμμένο το κεφάλι τους. Μπορούσα να δω, ότι οι νεαροί ήταν πολύ αναστατωμένοι. Κατά τη γνώμη μου, λυπήθηκα που ο αδελφός Nash το παρατράβηξε. Είχε δεσμευτεί ότι ο Θεός είτε θα έπαιρνε τη ζωή από κάποιους από αυτούς και θα τους έστελνε στην κόλαση, είτε θα έστρεφε κάποιους από αυτούς προς Εκείνον, μέσα σε μια εβδομάδα. Ωστόσο, την Τρίτη το πρωί, ο αρχηγός εκείνων των νεαρών ήρθε σε μένα με μεγάλη αγωνία. Ήθελε απεγνωσμένα να υποταχθεί στον Θεό και μόλις άρχισα να τον ρωτάω, συντρίφτηκε σαν ένα παιδί, ομολόγησε και έδωσε τον εαυτό του στον Χριστό. Έπειτα ρώτησε, “Τι πρέπει να κάνω, Mr. Finney;” Απάντησα “Πήγαινε σε όλους τους φίλους σου και προσευχήσου μαζί τους και προέτρεψέ τους να στραφούν στον Κύριο.” Έτσι κι έκανε και προτού το τέλος της εβδομάδας, σχεδόν όλοι εκείνοι οι νεαροί είχαν στραφεί στον Χριστό.
Tέλος 9ου κεφαλαίου: Αναζωπυρώσεις σε ολόκληρη την περιοχή
Συνεχίζεται.........
Η σειρά αυτή της ιστορίας της ζωής του CHARLES FINNEY, δόθηκε από τον αδελφό Μανώλη Οικονομάκη για τα Xristianikanea.gr, και μεταφράστηκε στα Ελληνικά από την Κατερίνα Παρασκευά.
Ευχαριστούμε πολύ τα αδέλφια μας γι`αυτό. Ο Κύριος να τους ευλογεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου