Blogger Widgets




28 Αυγούστου 2014

Μη γίνεσαι κριτής των άλλων

Ρωμ. 2:1 ΓΙ' ΑΥΤΟ, είσαι αναπολόγητος, ω άνθρωπε, οποιοσδήποτε και αν είσαι εσύ που κρίνεις· επειδή, σε ό,τι κρίνεις τον άλλον, κατακρίνεις τον εαυτό σου· για τον λόγο ότι, τα ίδια κάνεις εσύ που κρίνεις.
Σε ποιους απευθύνεται άραγε αυτός ο λόγος του Απόστολου Παύλου?
Ο Λόγος Του Κυρίου μας δίνει την απάντηση.
ΓΙ' ΑΥΤΟ, είσαι αναπολόγητος, ω άνθρωπε, οποιοσδήποτε και αν είσαι...
`Οποιοι και αν είμαστε,  όσο ψηλά και αν στεκόμαστε,  πρέπει να γνωρίσουμε ότι είμαστε αναπολόγητοι όταν κρίνουμε τους άλλους, και δυστυχώς πολύ η λίγο με τον τρόπο μας, το κάνουμε αυτό.
Μεγάλος εχθρός που πρέπει να προσέξουμε, και που μας φέρνει στην κατάσταση αυτή το να κρίνουμε τον άλλον είναι είναι η αυτοδικαίωση.
Ο Παύλος εδώ απευθύνεται στους Ιουδαίους, που είχαν το πνεύμα της αυτοδικαίωσης  και έκριναν τους εθνικούς, αλλά παράλληλα  και σε όλους  εμάς.
Γιατί λοιπόν είμαστε αναπολόγητοι?
Για τον λόγο λέει ότι, τα ίδια κάνουμε εμείς που κρίνουμε.
Μήπως δεν είναι έτσι? 
Αν είμαστε ειλικρινείς θα δούμε ότι έτσι είναι.
Πόσες φορές έπιασες τον εαυτό σου  να αυτοδικαιώνεται, και να κρίνεις τον άλλον.... Προσέξτε κάτι: Δεν είναι αναπολόγητοι μόνο εκείνοι που συμβάλλουν σε κάποιο κακό, αλλά ακόμη κι εκείνοι που εκφωνούν καταδίκη εναντίον του, οι τιμητές, οι κατήγοροι, και τέτοιοι ήταν οι Ιουδαίοι πέφτοντας στην ίδια καταδίκη. 
Με το να κρίνεις τον συνάνθρωπό σου, κατακρίνεις τον ίδιο σου τον εαυτό, επειδή διακηρύττεις ότι αυτές οι πράξεις είναι παράνομες, τις οποίες όμως πράττεις κι εσύ ο ίδιος.
Λέει στο εδάφιο:επειδή, σε ό,τι κρίνεις τον άλλον, κατακρίνεις τον εαυτό σου·
Ποια η διαφορά του κρίνω με το κατακρίνω:
Στο πρώτο ζυγίζονται τα γεγονότα και υπάρχει η πιθανότητα άφεσης. 
Στο δεύτερο όμως η ετυμηγορία εκδίδεται, το άτομο καταδικάζεται.
Στην κρίση εναντίον του άλλου υπάρχει πρώτα η κατάκριση του εαυτού, επειδή τα ίδια πράττει ο άνθρωπος που κρίνει, αφού και στον πιο ηθικό άνθρωπο υπάρχει η τάση για το κακό.
Δεν πρέπει αγαπητοί μου  να κατακρίνουμε ανθρώπους, για τα κίνητρα ή τα ελατήρια των πράξεων τους. 
Μπορούμε να κρίνουμε πράξεις, αμαρτίες ανθρώπων (οι ίδιοι όμως μπορεί να μη γνωρίζουν ότι κάτι είναι αμαρτία...). 
Κριτής είναι μόνο ο Θεός που γνωρίζει την καρδιά και τη συνείδηση του κάθε ανθρώπου. Εμείς πρέπει να στρεφόμαστε στην πράξη και όχι στον άνθρωπο.
Άφησε την κρίση  των ανθρώπων στον Θεό. Είναι δίκαιος και άγιος και αγαπά τον άνθρωπο, γνωρίζει τα πάντα, θέλει να τον φέρει σε μετάνοια και μόνο Εκείνος μπορεί να κρίνει δίκαια.
Αν κρίνουμε, τότε θα κατακριθούμε.
Λέει ο Ματθαίος:
Ματθ. 7:1 Μη κρίνετε, διά να μη κριθήτε·
Ματθ. 7:2 διότι με οποίαν κρίσιν κρίνετε θέλετε κριθή, και με οποίον μέτρον μετρείτε θέλει αντιμετρηθή εις εσάς.
Υπάρχει μια παγκόσμια συνείδηση που μαρτυρεί για τη θεία αποδοκιμασία και καταδίκη. Ιδιαίτερα όμως αφορά και αναφέρεται σ’ εκείνους που έχουν το προνόμιο της γνώσης του θελήματος του Θεού και των θείων απαιτήσεων, δηλαδή τους χριστιανούς.
Η κρίση του Θεού δεν εξαρτάται από εξωτερικούς παράγοντες, αλλά διέπεται από την πραγματική κατάσταση. 
Η υποκριτική αγιοφάνεια δεν θα εμποδίσει την κρίση του Θεού να πέσει. 
Η ανθρώπινη κρίση δεν στηρίζεται συχνά στην αλήθεια, αλλά δεν ισχύει το ίδιο για τη θεία κρίση. 
Στην προς Ρωμαίους επιστολή και  εδάφιο 3 ο Παύλος θέτει ένα καυστικό ερώτημα που διεγείρει τη συνείδηση και μας φέρει στη συναίσθηση της πραγματικής μας κατάστασης, όχι όπως τη βλέπει ο άνθρωπος αλλά ο δίκαιος κριτής, και λέει:
Ρωμ. 2:3 Και υπολογίζεις, άνθρωπε, εσύ που κατακρίνεις αυτούς που τα κάνουν αυτά, κι όμως κάνεις τα ίδια, πως με τούτο θα ξεφύγεις την καταδίκη σου από το Θεό;
Εάν εσύ μέσα στην αμαρτωλή σου κατάσταση άνθρωπε, κρίνεις αυτά ότι είναι αξιοκατάκριτα, είναι σίγουρο ότι ο Θεός θα τα κρίνει, κι εάν κι εσύ κάνεις τα ίδια θα κρίνει κι εσένα. 
Ο τυπικιστής φαρισαίος δεν αφήνει τον Κύριο να κρίνει. 
Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από την κρίση του  Θεού. 
Ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης. Θα κρίνει τους πάντες ομοίως.
 Όταν δεν αφήνουμε τον Κύριο που βλέπει καλύτερα να κρίνει, τότε ο τυπικισμός μας θα γίνει όλεθρος προς απώλεια. 
Το μέτρο της ανταπόδοσης είναι πάντοτε εκεί. 
-Ο Παύλος   συνεχίζει να μιλά σ’ αυτόν το τύπο ανθρώπου, με σκοπό να αφυπνίσει τη συνείδηση που βρίσκεται σε μια αυτό-ικανοποίηση και στηρίζεται στην αντίληψη ότι ο Θεός για να μη φέρει άμεση και βαριά τιμωρία στον παραβάτη, τον περιβάλει με εύνοια. 
Η αιτία όμως είναι τελείως διαφορετική. Είναι το άπειρο έλεος του Θεού. 
Ο Παύλος χρησιμοποιεί τρεις λέξεις για να παρουσιάσει τη μακροθυμία του Θεού:
Ρωμ. 2:4 Ή μήπως υποτιμάς τον πλούτο του σε καλοσύνη και ανεκτικότητα και μακροθυμία, χωρίς να συναισθάνεσαι ότι η αγαθότητα του Θεού είναι ο δρόμος που σε οδηγεί στη μετάνοια;
1ον) Μαρτυρεί τον χαρακτήρα του Θεού, και την αγαθοσύνη Του.
2ον) Την άσκηση της χρηστότητας στην αναστολή της τιμωρίας.
3ον) Τη συνεχόμενη ανοχή.
Και ρωτά ο Παύλος: Τον πλούτο αυτό του θείου ελέους καταφρονείς, μένεις αδιάφορος, δε σε συγκινεί; 
Δε γνωρίζεις ότι όλα αυτά τείνουν να σε οδηγήσουν σε μετάνοια?
Χαρακτηριστική είναι η λέξη  που χρησιμοποιείτε εδώ.
Λέει: «οδηγεί». Ο Θεός κατά κάποιο τρόπο μας παίρνει από το χέρι για να μας οδηγήσει σε μετάνοια, στην αληθινή μετάνοια, δεν είναι θαυμαστό?
 Οι Ιουδαίοι λοιπόν, νόμιζαν ότι ήταν εντάξει, επειδή η μακροθυμία και η χάρη του Θεού τους κράτησε από την καταστροφή. 
Νόμιζαν ότι ήταν σωσμένοι απλά επειδή ήταν γεννημένοι Ιουδαίοι (αναγενημένοι χριστιανοί σήμερα για μας)από το σπέρμα του Αβραάμ, τέκνα της επαγγελίας της διαθήκης, κι εμπιστεύονταν σε εξωτερικές τελετουργίες, μένοντας όμως αμετανόητοι στην καρδιά.
Πάρα πολύ σοβαρό αυτό, δεν ξέρω αν το καταλαβαίνουμε?
Το ίδιο ισχύει και σήμερα στον τύπο του θρησκευόμενου.
Ο Παύλος εδώ τους λέγει ότι η μακροθυμία του Θεού θα πρέπει να τους οδηγήσει στην μετάνοια και στην αληθινή υπακοή του Νόμου, διά του οποίου, ακόμη και όταν αμάρταναν έπρεπε να προσφέρουν θυσίες με πίστη και αληθινή μετάνοια.
`Oμως  ας προσέξει ο άνθρωπος να μην το εκμεταλλευτεί αυτό.
Μέσα στη μακροθυμία Του, ο άνθρωπος έχει την ευκαιρία να πιστέψει, να γνωρίσει τον Θεό, να επιστρέψει σ’ Αυτόν με μετάνοια και να ασπαστεί την αγάπη Του.
Προσοχή! Ας μη καταφρονούμε τον πλούτο της χρηστότητας του Θεού, αλλά να ζητάμε να τρώμε από τους καρπούς της, που μας περιμένουν να τους γευτούμε…

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Πήγαινε!

Eπέστρεψε στο Χριστό

Φυλαχτείτε από ένα σοβαρό σύνδρομο....

Που είναι οι άνδρες?

Τρέξε για τη ζωή σου!

Ξύπνα εκκλησία!

Προσευχηθείτε για τη δύναμη του Θεού

Υπάρχει Ένας Άλλος Κόσμος

Zώντας την αγάπη